hesaplı sayılabilecek, jenerik apelasyonu ile ortalama bir negosyan (négociant) şarabının insanı şaşırtması kadar güzel bir şey var mı.
emile durand burgonyasını - zannediyorum aralık ayında - metro marketten 37tl'ye almıştık. avrupa satış fiyatının altında idi - enteresan. O. şişeyi 15
°C'ye kadar soğutup kadehlere doldururken de aslında beklentimiz bir hayli düşüktü. -aynı üreticinin geçmiş vintajlarına biraz burun kıvırmıştık diye hatırlıyorum- herneyse... ne diyordum
peynirli pizza ile birlikte kadehlerde transparan yakut renginde kırmızılar... bir bekledim, iki çevirdim, daldırdım burnumu; oldukça hoş kokulu ve kompleks bir burun! önde kiraz, yanında frambuaz, onlara eşlik eden yoğun baharat özellikle karabiber ve arkadan arkadan vanilya. veeee efendim bir tazelik bir yağmur kokusu mu ıslak çakılların buğusu mu - şarap dünyasında mineralite denen alametifarika.
damakta da şarabın zarif ve ince gövdesine tezat bir aroma çeşitliliği... burun ve damak sürekliliğine ek olarak orta damakta kendini hissettiren yeşil biber. - gerçi şarapta yeşil biber tadı pek pozitif algılanmıyor anglo-sakson şarap yazarları tarafından. fekat ben seviyorum (yeşil biber sevilmez mi arkadaş. bu adamları da anlamak güç). şarap havalandıkça ve oda sıcaklığına yaklaştıkça yeşil biber tadı meyanköküne dönüşüyor- ama böyle biraz arkadan, inceden inceye hissediliyor...
bu nasıl bir koku, zerafet, incelik, tazelik, çeşitlilik... diğer yandan damağı da hiç yormuyor, atlayıp patlamıyor, sakin ve narin. alkol oranı da %12,5. bitimi orta uzunlukta. ba-yıl-dım. o. da sevdi. peynirli pizzanın yanına da yakıştı (kırmızı etle beraber olmaz ama ezilir).
sonuç olarak emile durand burgonyasının 2012 vintajını bir sofra şarabı için hakikaten iyi bulduk. oldukça
*görsel: superstudio, "life supersurface", 1972.
not: 30.4.2016 itibariyle market raflarında 2012'yi bulamadık. 2014 vintajı vardı. 2014 nasıldır henüz bilemiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder